فیبروم رحم، که به آن میوم یا لیومیوم نیز گفته می‌شود، تومورهای غیرسرطانی هستند که در دیواره عضلانی رحم تشکیل می‌شوند. این تومورها معمولاً در سنین باروری زنان ظاهر می‌شوند و می‌توانند به صورت یک یا چندگانه باشند. اگرچه بسیاری از فیبروم‌ها هیچ علامتی ندارند و به طور تصادفی در طول معاینات معمولی تشخیص داده می‌شوند، برخی از آن‌ها می‌توانند باعث علائمی مانند درد لگن، خونریزی شدید قاعدگی، و مشکلات در باروری شوند.
در ادامه این مطلب تمامی نکات از جمله روش تشخیص و علائم آن را در اختیار شما قرار داده ایم. با ما همراه باشید تا از کاملترین اطلاعات بهره مند شوید.
درمان فیبروم رحم
فیبروم رحم چیست؟
فیبروم رحم، که با نام‌های میوم یا لیومیوم نیز شناخته می‌شود، تومورهای غیرسرطانی (خوش‌خیم) هستند که در دیواره عضلانی رحم تشکیل می‌شوند. این تومورها می‌توانند در اندازه‌های مختلفی ظاهر شوند، از توده‌های کوچک و نامحسوس تا توده‌های بزرگ که ممکن است شکل و اندازه رحم را تغییر دهند. فیبروم‌ها معمولاً در زنان در سنین باروری رخ می‌دهند.
اگرچه بسیاری از زنان با فیبروم رحم علائمی ندارند و ممکن است حتی از وجود آن‌ها بی‌اطلاع باشند، برخی از آن‌ها می‌توانند علائمی همچون خونریزی شدید قاعدگی، درد لگن، فشار در ناحیه لگن، و مشکلات باروری را تجربه کنند. علت دقیق ایجاد فیبروم‌ها ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و هورمونی نقش مهمی در رشد آن‌ها دارند. درمان فیبروم‌ها با درمان نازایی رابطه مستقیمی دارد و بسته به شدت علائم و تأثیر آن‌ها بر زندگی روزمره فرد، می‌تواند شامل نظارت منظم، دارو درمانی یا روش‌های جراحی باشد.
علائم و نشانه های فیبروم رحم
علائم فیبروم رحم می‌تواند بسیار متنوع باشد و شدت آن‌ها بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ها متفاوت است. برخی از زنان ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند، در حالی که دیگران ممکن است مشکلات جدی را تجربه کنند. در ادامه به برخی از علائم شایع فیبروم رحم اشاره شده است:
1. خونریزی شدید قاعدگی
یکی از شایع‌ترین علائم فیبروم رحم، خونریزی شدید و طولانی مدت در دوره‌های قاعدگی است که ممکن است منجر به کم‌خونی (آنمی) شود.
2. دوره‌های قاعدگی طولانی
فیبروم‌ها می‌توانند باعث طولانی شدن مدت زمان دوره‌های قاعدگی شوند.
3. درد لگن
درد مداوم یا فشار در ناحیه لگن از جمله علائم شایع فیبروم‌ها است. این درد ممکن است مداوم یا متناوب باشد و شدت آن متغیر باشد.
4. فشار یا احساس پری در ناحیه لگن
فیبروم‌های بزرگ ممکن است باعث ایجاد احساس فشار یا پری در شکم و لگن شوند.
5. تکرر ادرار
فیبروم‌هایی که بر روی مثانه فشار می‌آورند می‌توانند باعث افزایش نیاز به دفع ادرار شوند.
6. یبوست
فیبروم‌هایی که بر روی روده‌ها فشار وارد می‌کنند می‌توانند منجر به یبوست شوند.
7. درد هنگام رابطه جنسی
درد یا ناراحتی در هنگام یا پس از رابطه جنسی یکی دیگر از علائم فیبروم رحم است.
8. مشکلات باروری
مشکلات در باردار شدن یا حفظ بارداری، افزایش خطر سقط جنین یا زایمان زودرس علائم دیگری از این عارضه هستند.
9. تورم شکم
افزایش اندازه شکم یا تورم در ناحیه شکم به دلیل رشد فیبروم رحم نشانه دیگری از وجود این عارضه است.
علت ایجاد فیبروم رحم چیست؟
علت دقیق ایجاد فیبروم‌های رحم هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل مختلفی ممکن است در توسعه آن‌ها نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:
✔ تغییرات ژنتیکی
بسیاری از فیبروم‌ها دارای تغییرات ژنتیکی هستند که در سلول‌های عضلانی رحم ایجاد می‌شود. این تغییرات می‌تواند به رشد غیرطبیعی سلول‌ها منجر شود.
✔ هورمون‌ها
استروژن و پروژسترون، هورمون‌های زنانه که باعث تحریک رشد دیواره رحم در طی هر چرخه قاعدگی می‌شوند، می‌توانند نقش مهمی در رشد فیبروم‌ها داشته باشند. فیبروم‌ها معمولاً دارای تعداد بیشتری گیرنده‌های استروژن و پروژسترون نسبت به سلول‌های عضلانی صاف رحم هستند.
✔ عوامل رشد
موادی مانند فاکتور رشد شبه‌انسولین (IGF) که به حفظ بافت‌ها کمک می‌کنند، می‌توانند در رشد فیبروم‌ها نقش داشته باشند.
✔ سابقه خانوادگی
داشتن سابقه خانوادگی فیبروم‌ها می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
✔ عوامل دیگر
چاقی، شروع قاعدگی در سنین پایین، مصرف زیاد گوشت قرمز و مواد غذایی فرآوری شده، مصرف کم سبزیجات و میوه‌ها، و مصرف الکل نیز می‌توانند خطر ابتلا به فیبروم‌ها را افزایش دهند.
توجه داشته باشید، در حالی که نمی‌توان همیشه از بروز فیبروم‌ها جلوگیری کرد، شناخت این عوامل می‌تواند به مدیریت و پیشگیری از بروز علائم کمک کند.
تشخیص فیبروم رحم چگونه است؟
تشخیص فیبروم رحم معمولاً از طریق روش‌های زیر انجام می‌شود:
- معاینه لگنی: پزشک ممکن است در طول معاینه لگنی، بزرگی یا تغییر شکل رحم را احساس کند که می‌تواند نشان دهنده وجود فیبروم باشد.
- سونوگرافی: این روش معمول‌ترین و رایج‌ترین راه تشخیص فیبروم‌های رحمی است. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از داخل رحم استفاده می‌کند و می‌تواند فیبروم‌ها را نشان دهد.
- ام آر آی (MRI): ام آر آی از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصاویر دقیق‌تری از رحم و فیبروم‌ها استفاده می‌کند. این روش معمولاً زمانی استفاده می‌شود که جزئیات بیشتری از اندازه و محل فیبروم‌ها مورد نیاز باشد.
- هیستروسکوپی رحم: در این روش، یک دوربین کوچک از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می‌شود تا داخل رحم را بررسی کند. این روش به پزشک امکان مشاهده مستقیم فیبروم‌ها را می‌دهد.
- لاپاراسکوپی: در این روش، یک دوربین کوچک از طریق یک برش کوچک در شکم وارد می‌شود تا بیرون و داخل رحم بررسی شود. این روش معمولاً برای فیبروم‌های خارج از رحم استفاده می‌شود.
- عکس‌برداری با اشعه ایکس از رحم و لوله‌های فالوپ: در این روش، یک ماده حاجب به داخل رحم تزریق می‌شود و سپس از رحم و لوله‌های فالوپ عکس‌برداری می‌شود. این روش می‌تواند مشکلاتی مانند انسداد لوله‌های فالوپ یا تغییرات در شکل رحم را نشان دهد.
- آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند برای بررسی کم‌خونی (که ممکن است ناشی از خونریزی‌های سنگین قاعدگی باشد) و سایر مشکلات مرتبط با فیبروم‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
پزشک بر اساس علائم و نشانه‌ها، سابقه پزشکی و نتایج این آزمایش‌ها می‌تواند تشخیص دقیقی از وجود فیبروم‌های رحمی بدهد و بهترین روش درمان را پیشنهاد دهد.
نتیجه گیری:
فیبروم رحم تومورهای غیرسرطانی هستند که ممکن است در بسیاری از زنان در سنین باروری بروز کنند. اگرچه بسیاری از فیبروم‌ها بدون علامت هستند و نیازی به درمان ندارند، اما در برخی موارد می‌توانند باعث بروز علائم ناخوشایندی مانند خونریزی‌های سنگین، درد لگن و مشکلات باروری شوند.
تشخیص این عارضه از طریق معاینه‌های پزشکی و تصویربرداری انجام می‌شود و درمان آن بسته به شدت و محل فیبروم‌ها متفاوت است و می‌تواند شامل داروها، روش‌های غیرجراحی یا جراحی باشد. مراقبت و پیگیری منظم توسط پزشک می‌تواند به مدیریت موثر این مشکل کمک کند و از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری نماید.